Over het voor de hand liggende

Welkom  |  Seminars & Ontmoetingen  |  GALERIA |  Actueel

Onderzoek naar creativiteit, integratie en betekenis

Over het voor de hand liggende of “Onze steen en de Schepper van de wereld hebben een gemeenschappelijke naam” (uit Rosarium Philosophorum) Alles is eenvoudiger dan het lijkt. We hoeven nergens heen, zoeken niets en verlangen niets om toegang te krijgen tot het zelfinzicht, omdat het in ons zit. We hebben alleen een manier nodig om daar te komen. Het is gemakkelijk en duidelijk moeilijk om te herkennen wat in zo’n wezen vanzelfsprekend is. Overgezet naar beelden zijn dit de eerste vier Tarotkaarten (0, 1, 2, 3), waarbij het horizontale en vanzelfsprekende ZO-zijn nog niet wordt geraakt door het verticale bewustzijn. Toen de ontwikkeling van de geest was begonnen het natuurlijke pad door ‘het hoofd’ te maken om het bewustzijn van het vanzelfsprekende, van zo te zijn, vorm te geven, viel de geest, in plaats van een natuurlijke cirkel te sluiten, uit de baan. en was begonnen zich in een rechte lijn te ontwikkelen, onafhankelijk te worden en weg te trekken. Als een raket raast hij met grote snelheid door zijn gevaarlijke escalatie en is hij het geheel, het vanzelfsprekende, vergeten. We staan ​​nu op een punt in onze evolutie waar we wachten op integratie, op de vanzelfsprekende, natuurlijke creatie van de sluiting van de vorm, we wachten op het vanzelfsprekende en het vanzelfsprekende vindt niet plaats. We weten bijna niet waar het over gaat! De metafisische vragen over wie we zijn en wat de zin van het leven is, komen weer naar boven. Het lijkt erop dat de mensheid is vergeten waar ze staat en waar het pad naartoe leidt. We moeten dringend herinnerd worden aan wat het vanzelfsprekende is en waar het te vinden is. Als de bewering waar is dat het goed is zoals het is, dan is de ziekte van onze tijd en onze wereld een goed teken. Wij reageren om de aandacht te vestigen op het verstoorde evenwicht. De messiassen van onze tijd en de tijdsgeest voelen ieder op hun eigen manier dat de vanzelfsprekende cirkel (vorm) gesloten moet worden om afscheid te kunnen nemen van het oude millennium en opnieuw herboren te kunnen worden. Toen ik een paar jaar geleden met mijn linkerhand en met gesloten ogen begon te schilderen en tekenen, wist ik niet dat dit het begin was van het sluiten van een cirkel die niet de perfectie maar de volledigheid aankondigde. Ik wist niet dat deze duistere kant het geheim der geheimen (secretum altissimus) bewaakt, het ‘pad van de linkerhand’, zoals de Indiase tantristen het noemen. Toen ik twee linkerelementen, aarde en water, integreerde in mijn twee rechterelementen, vuur en lucht, wist ik niet dat door deze koppeling (coniunctio Solis et Lunae) het vijfde element, de quinta essentia, zou verschijnen (lapis philosophorum). 2 Schilderen met mijn linkerhand opende de weg naar mezelf. Het is het pad naar het Heilig Huwelijk, naar het huwelijk van mijzelf, het is het pad naar integratie. Hoe dit in de 16e eeuw verboden werd, laat de tekst van de alchemisten in het ‘arcanum artis’ zien met de volgende woorden: ‘Let goed op: in de kunst van ons leergezag is door de filosofen niets verborgen gehouden, met uitzondering van de geheime van kunst, dat je het aan niemand mag vertellen; want als dat zou gebeuren, zou hij (de verrader) vervloekt worden, zou hij zich de toorn van God op de hals halen en sterven aan een beroerte. Daarom ligt alle fout in de kunst in het feit dat er niet het juiste uitgangsmateriaal voor nodig is. Daarom willen wij gebruik maken van de eerbiedwaardige natuur, want daaruit en door haar en daarin wordt onze kunst geboren en uit niets anders. En dus is ons magisterium het werk van de natuur en niet van de meestervakman.” De kritische aanraking van de linkerhand duidt op “sinistres”, onwettig, morganatisch. Emotioneel en instinctief, namelijk de fatale vermenging van incest en de ‘perverse’ fascinatie ervan. Dit dilemma werpt een nieuw licht op het mysterie van de kunst: het is het ernstige gevaar van ketterij. Als we de angst voor goddelijke straf in geval van verraad opvatten als wat het lijkt te betekenen, dan moet het een kwestie zijn die waarschijnlijk gevaarlijk is voor de gezondheid van de ziel, en niet een typisch ‘gevaar voor de ziel’. De aanbidding van de natuur, een oud erfstuk, stond min of meer in het geheim tegenover het wereldbeeld van de kerk en leidde tot op zekere hoogte hart en geest op het linkerpad. Dat ik zo uitgebreid schrijf over schilderen met de linkerhand heeft te maken met het feit dat het je helpt het kanaal of de weg te vinden. Dat opent zich, dat is daar vanzelf, waar de beelden zichzelf schilderen en zelf gedichten schrijven, waar ze als vanzelfsprekend over zichzelf praten, waar alles een stroom van intuïtie wordt en waar de staat van geïntegreerd bewustzijn en onbewustheid als geheel ontstaat. wordt vanzelfsprekend. Produceert vreugde, liefde, gezondheid, geluk, gemoedsrust, rust en succes. Het waarnemen van het pad speelt een belangrijke rol bij het herkennen van het zelfbegrepene of het goddelijke. Als we met de linkerhand schilderen, worden we gemakkelijk teruggeleid naar onze oorsprong, naar onze eigen bronnen, naar ons eigen wezen, naar de prima massa, om de chaotische duisternis te herkennen, om deze op te nemen, zodat “lumen quod superat omnia lumina ’ is geboren. Zoals Democritus zei: de natuur verheugt zich in de natuur, de natuur overwint de natuur, de natuur domineert de natuur. Door met mijn linkerhand te schilderen verbind ik de tegengestelde natuur in mij, trouw ik met mijn ziel in mij (unio mystica), en door regelmatig te schilderen benader ik het goddelijke, het zelfinzicht in mij. Door te schilderen beklim ik de niveaus van de hogere orde van het natuurlijke, het vanzelfsprekende ZUS-ZIJN. Rosarium Philosophorum: “in habetibus symbolum facilis est transitus”. (Voor degenen die het symbool hebben, is de overgang eenvoudig.)

Papier creëren ten dienste van het mens worden

De naoorlogse periode duurde in Slavonië, in het oostelijke deel van Kroatië, langer dan in andere regio's. Mijn beste vriendin Marlena, een Duitse tolk en eigenaresse van een kunstgalerie, woont in het kleine stadje aan de Sava. Ze verkoopt en exposeert mijn foto's, publiceert boeken en neemt in kunst geïnteresseerde vrouwen mee op studiereizen naar de beroemdste fototentoonstellingen van Europa. Ze had al heel lang een oude, onvervulde wens en ik wist hoe graag ze papier wilde leren maken. Niemand daar kent de oude kunst en dus bleef deze wens slechts een droom. Met Kerstmis belde mijn vriendin Milena mij in Istrië en zei dat de stad München Koreaanse papierkunstenaars had uitgenodigd om papier te maken in de grote, witte tenten aan de Teresienwiese. In de workshops leren ze papier maken. Dus pakte ik mijn koffers, deelde de bloempotten uit aan mijn vrienden, liet een paar kilo droogvoer achter voor de katten en vertrok langs de besneeuwde en ijzige wegen in de Alpen naar Duitsland, waar ik voorheen tientallen jaren had gewoond en geëxposeerd. In de zomer ging ik met mijn nieuw verworven kennis van het maken van papier, met houten ramen, porseleinaarde en nog een paar andere ingrediënten, naar mijn geboorteplaats, waar een groep vrouwen op mij wachtte; Vrouwen gevuld met de wil om te leven, spirituele vernieuwing en hoop. Dit alles zou hun vaardigheden op het gebied van het maken van papier moeten versterken. Maandenlang, een heel jaar lang, recycleerden, tekenden en creëerden mensen. Tijdens de zomervakantie werd gekozen voor de warmste maand augustus, Marlena en de vrouwen besloten de grootste papieren foto ter wereld te maken en daarmee het Guinness recordboek binnen te gaan. De organisatie en het logistieke kader van tien vrouwen creëerden de voorwaarden voor deze ongehoorde onderneming. De steigers werden geconsolideerd op het centrale plein en 600 honderd kilo palpen (papierpulp) werden over dagen verdeeld om een ​​schilderij te creëren dat 80x60 meter groot zou zijn geweest, het grootste ter wereld. Maar het zomerweer veranderde genadeloos. De augustusregens begonnen, het papier werd afgedekt en zorgvuldig bewaard en dagen en nachten lang verzorgd, verstevigd met pasta, weer gescheurd en gelijmd, verzacht en weer gedroogd. TV-teams begeleidden de fasen van het werk en rapporteerden de resultaten op tv-uitzendingen. En net zoals de middeleeuwse alchemisten in hun laboratoria, waar in plaats van goud alleen de wijsheidssteen werd gemaakt, zo ontstond in dit kleine stadje, getraumatiseerd door de oorlog, een nieuwe levenskwaliteit door de creatie van papier, levendigheid, gemeenschapsgevoel en interesse in creatief werk Een paar jaar lang werd het papier gemaakt op de binnenplaats van de kunstgalerie totdat een hele kamer gevuld was en de ervaren leraren hun kunst konden aanbieden aan schoolkinderen. Dit werd gevolgd door talrijke tentoonstellingen van papieren kunstvoorwerpen en afbeeldingen door het hele land. Ooit hing de gigantische papieren foto aan de gevel van de oude school in het centrum van de stad en kon iedereen de heroïsche creatie zien, het beeld van Slavonië met gouden tarwevelden, rode klaprozen en de zonovergoten lucht boven de Panonische vlakte.